زمانی که به این سرچشمه نور متصل شوی، ماحصل دست‌نوشته‌هایت بر جان اهل دل می‌نشیند، چرا که تو شاعر امام رضایی. فرا رسیدن سالروز شهادت امام هشتم(ع) بهانه‌ای شد تا در این روزهای پایانی ماه صفر با سه تن از خادمیاران شعر و ادب رضوی کشور که زیر پرچم بارگاه نورانی این امام همام در مسیر اشاعه و اعتلای شعر رضوی فعالیت می‌کنند، هم‌کلام شویم.  

پیوند شاعران دور و نزدیک
«دعوت بودم نرفتم و رد کردم / خود را وسط جمعیتی سد کردم/ دعوت به بهشت بودم آن روز ولی / برگشتم و رو به سوی مشهد کردم». عقیل نجار با زمزمه این رباعی همراه ما می‌شود. او متولد 1358 و اهل بوشهر است و اگر چه حدود 20 سالی است که شعر می‌سراید، اما فعالیت حرفه‌ای‌اش در این حوزه از 10 سال قبل آغاز شده است و در حال حاضر هم مسئول کانون خادمیاری شعر و ادب و دبیر انجمن شعر رضوی بوشهر است.
نجار بیان می‌کند: در گذشته مسئول انجمن ادبی «نخل و آفتاب» بوشهر بودم، دو سال قبل به انجمن ادبی رضوی مؤسسه آفرینش‌های هنری آستان قدس رضوی معرفی شدم و چون امام رضا(ع) مرا طلبیده بود، این همکاری را قبول کردم.
تعدادی از سروده‌های رضوی‌ او در «دفتر هفتم شمیم بهشت؛ گزیده شعرهای انجمن‌های شعر رضوی سراسر کشور در سال 1397» به چاپ رسیده است. این شاعر بوشهری می‌افزاید: نوای چاوشی که از دل مردم خطه جنوب بیرون می‌تراود، به‌ طور مستقیم کبوتر دل آنان را به حرم مطهر رضوی وصل می‌کند. از دوران کودکی شاهد این ارادت خالصانه با چشم و دل بودم. حال تجسم کنید شاعران آیینی با علاقه ویژه‌ای که به امام رضا(ع) دارند، شاهد چنین عرض ارادت‌هایی هم باشند، بی‌شک هر زمان که آنان دست به قلم ‌شوند کار خوبی برای این امام همام ارائه می‌دهند».
او میهمان از راه دور جلسات مجازی انجمن‌های شعر رضوی سراسر کشور هم بوده است. نجار در این باره می‌گوید: مهم قطع نشدن زنجیره ارتباط بین شاعران رضوی در گوشه و کنار کشور است. چون این پیوند موجب انگیزش و اعتلای کار شاعران می‌شود. از این رو، چنین ارتباطی در هر قالبی برقرار شود، قابل تقدیر است.

سروده‌های آسمانی
سید احمد حسینی دبیر انجمن شعر رضوی زابل، متولد 1352 و اصالتاً گیلانی است. او می‌گوید: اولین جرقه‌های شعری‌ام در خرداد ماه 1362 زده شد، اما به‌ صورت حرفه‌ای از سال 1369 وارد عرصه ادبیات شدم. در نیمه اول دهه 80 در مشهد زندگی می‌کردم و با انجمن ادبی رضوی و شاعران پیشکسوتی همچون محمد نیک و محمدرضا سرسالاری آشنا شدم. وقتی در سال 1386 به زابل منتقل شدم، احساس نیاز کردم که در این شهر هم باید بر روی شعر آیینی کار شود. با مشارکت همسر شاعرم معصومه هرمزی‌مقدم، یک انجمن ادبی شعر آیینی در سال 1390 در زابل راه‌اندازی کردم. وقتی نوید تشکیل انجمن ادبی رضوی در زابل را در سال 96 شنیدم، ما هم با خرسندی فعالیت‌های خود را گسترش داده و زیر پرچم بارگاه رضوی رفتیم.
او بر این باور است: شاعران به واسطه گرایش به زیبایی به حریم اهل بیت(ع) که زیباترین جلوه‌ها در آن نهفته است، وارد می‌شوند. خود ائمه اطهار(ع) هم دستشان را می‌گیرند.
این دبیر آموزش و پرورش با اشاره به کشف استعدادهای شعری در مدارس بیان می‌کند: در انجمن شعر رضوی زابل از یک سو تلاش می‌کنیم استعدادهای این دانش‌آموزان را شکوفا کرده و از سوی دیگر، پلی بین آنان و پیشکسوتان حوزه شعر آیینی برقرار کنیم.
او از نقش اثرگذار انجمن ادبی رضوی در مسیر ارتقای شعر رضوی زابل هم می‌گوید و ما را میهمان چند بیتی از یک غزل مثنوی می‌کند: دوباره وضع دلم من وخیم و بحرانی است   و گفته‌اند دوایش ضریح‌درمانی است/ چه حس و حال عجیبی است این که من دارم   چگونه می‌شود از درد پرده بردارم/ ز بس که از غم دنیا شکسته است دلم   دوباره حس زیارت گرفته است دلم/ و قصد کرده به پابوس‌تان بیاید باز   گره ز کار غم و درد خود گشاید باز...

لزوم توجه ویژه به سیره رضوی
علی جلیلوند، متولد 1364 و اهل قزوین است. از دوران نوجوانی علاقه به شعر در وجودش بود و گهگاهی برای خودش قلم‌فرسایی می‌کرد. در نهایت این جوشش‌ها در مسیر کوشش قرار گرفت و به تدریج در قالب تصنیف منتشر شد. او می‌گوید: «حدود هشت سال قبل جرقه‌های خودکفایی تولید محتوا در هیئت مذهبی "حسین جان(ع)" قزوین در ذهنم زده شد تا ما نیز بتوانیم محتوای درست متناسب با زمان تولید و منتشر کنیم. اولین "انجمن ادبی آیینی تخصصی" در قزوین را تأسیس و تولید شعر و محتوا در آن را آغاز کردیم. فعالیت‌های انجمن ما به تدریج دیده شد و امام رضا(ع) مرا طلبیدند تا به عنوان مسئول کانون خادمیاری شعر و ادب و دبیر انجمن شعر رضوی قزوین با مؤسسه آفرینش‌های هنری آستان قدس رضوی همکاری کنم». شاعران عضو انجمن شعر رضوی قزوین همیشه از عنصر خیال بهره گرفته و مرغ دلشان را به سمت حرم مطهر رضوی پرواز می‌دهند. جلیلوند با تأکید بر لزوم توجه شاعران به سیره ائمه اطهار(ع) در سرایش شعرهای خود می‌افزاید: «شاعران امروزی علاوه بر استفاده از عنصر خیال و احساسات شعری که برای ایجاد ارتباط عاطفی بین حضرت رضا(ع) و مردم استفاده می‌شود، باید به سیره این امام همام بیشتر بپردازند تا بتوان آن را در قالب شعر، نوحه و تصنیف به گوش مردم رساند. بدین ترتیب می‌توان سبک زندگی اسلامی را اشاعه داد». او از حس و حال متفاوت زیارت‌های سال‌های اخیر خود هم می‌گوید و حس خادم و غلام حضرت رضا(ع) بودن را بالاترین نعمت دنیا می‌داند. مسئول کانون خادمیاری شعر و ادب قزوین ادامه می‌دهد: «وقتی به شاعران زنگ می‌زنیم و به خادمیاری شعر و ادب دعوتشان می‌کنیم احساس می‌کنند، از طرف حضرت رضا(ع( انتخاب شده‌اند«.