جلسه این هفته شعر انجمن ادبی رضوي راس ساعت 17 با قرائت آیاتی از قرآن کریم در حرم مطهر رضوی- صحن جمهوری اسلامی برگزار شد.  
 در این جلسه آقایان: بخشی، عصمت پرست، علوی، جلیلیان مصلحی، تربتی فیض آبادی، گُل هاشم، نیازی، ناصری گلمکانی، بنی اسدی، رحیمی، صفرپور راد، لپه ئیان، فروندی، دلخوش، مطهرنیا، نیک و فرخنده  به خوانش سروده هایشان پرداختند.
در ادامه محمد جواد غفورزاده شفق، غلامرضا شکوهی، سید رضامؤید، محمد نیک و محمد رضا سرسالاری اعضای شورای شعر انجمن ادبی رضوی پس از نقد و بررسی اشعار قرائت شده، اثری از رضا رضائی را به عنوان شعر برگزیده این هفته معرفی نمودند.
ذوالفقار فلق
مكان ذره كجا و عروج مأمن او
غزل چگونه سرايم ز روي روشن او
از آن كه مرد سخن، مرد حق و تدبير است
هزار اهل قلم خوشه چين خرمن او
به چهره، مهر منوّر، به علم، باب كمال
كسي كه ثار خدا رُسته، روي دامن او
به تيغ سرخ فلق، سر بريده ظلمت را
ميان باطل و حق، ذوالفقار آهن او
اگرچه، خون به دلش جمع مارقين كردند
و ناكـثين، همه بـا هم شــدند دشمن او
ز سَر به سجده گذاران رو به مولد حق
فكنده بار ستم را، به روي گردن او
نفير  لابه، ز غم سر نداد سنگ صبور
همـان كه چاه، فقط مي شنيد شيون او
كسي كه باب فصاحت، به علم حق بگشود
تمام خيل جهان، در غبار توسن او
بنال، عاشق صادق، بنال شيعه‌ي زار
كجاست كعبه‌ي دل ها، كجاست مدفن او
دلم هواي نجف كرده، مي شود آيا؟
كه مرغ دل بزند پر، ز شوق ديدن او
دمي اگر كه «رضائي» رسد به شهر نجف
به روي ديـده كـشد، توتياي گلشن او