همت که معنوی شود، معنا می‌گیرد. نامش را موسیقی می‌گذارند و شعری سرشار از احساس در آن می‌دمند. تصویر به کمکش می‌رود و نماهنگی می‌سازد دلنشین و تماشایی. کارگردان یک اثر هنری می‌داند چگونه به ابزار تولید جان ببخشد و ظرافت‌های معنوی را طوری کنار هم بچیند که کارش دل‌انگیز و روح‌نواز شود. ساره شفیعی‌پور، متولد کرمان است و در دانشگاه تربیت مدرس تهران در رشته کارشناسی ارشد انیمیشن تحصیل کرده است. فعالیت‌های هنری‌اش تا به حال در زمینه کوتاه داستانی، کوتاه تجربی، تلویزیونی، تبلیغاتی و عنوان‌بندی فیلم بوده است.

برای همه‌ی سنین
هنرمند جوان با کارنامه‌ای درخشان در زمینه گرافیک و تصویرسازی، درباره‌ی دو نماهنگ تولیدی‌اش از آلبوم لالایی‌های رضوی که به سفارش موسسه آفرینش‌های هنری آستان قدس رضوی، انجام گرفته، می‌گوید: «یک سال تلاش داشتیم تا پلان به پلان فیلم‌نامه‌ها را کنار هم بگذاریم و لالایی‌هایی در قالب انیمیشن به نام‌های "چراغ گنبد" و "پنجره فولاد" تولید کنیم. سروده‌های آقای عبدالجبار کاکایی و موسیقی و صدای روحانی آقای فردین خلعتبری، به انیمیشن‌ها جان می‌داد. انیمیشن‌هایی که محدود به گروه سنی خاصی نیست. چرا که تغذیه کودک درون افراد با هر نوای آرامش‌بخشی و در هر سن و سالی می‌تواند صورت بگیرد.»

به عشق ماه
شفیعی‌پور درباره‌ی مضمون دو اثری که با تیمی از بهترین هنرمندان تولید کرده است می‌گوید: «در لالایی "پنجره فولاد" مادری با فرزندش در قطار به سمت مشهد در حرکت است. شبی مهتابی است و نگاه مادر به ماه. مادر در حین خواندن لالایی، خاطرات کودکی خودش و زیارت مشهد را از ذهن می‌گذراند. ماه در این نماهنگ، تعبیری از امام رئوف است.

لالا لالا گل خندون
نشی محتاج نامردون
نشی دلتنگ و بی‌یاور
نشی تنها و سرگردون

برخلاف لالایی "پنجره فولاد"، لالایی "چراغ گنبد" سمبلیک و نمادین است. رویای کودکی مانند قطره باران از زمین به آسمان می‌رود، اوج می‌گیرد و در ابرها تبدیل به چراغ گنبد می‌شود. نور و روشنایی گنبد، تمام آرزوهایی می‌شود که کودک به آن دل می‌بندد.

برو بالا که من امشب به عشق ماه خوابیدم
شاید رو پله‌ی آخر چراغ گنبد و دیدم
قرار دل‌های بی‌قرار

تولید محصولات چند رسانه‌ای بر اساس اهدافی مشخص صورت می‌گیرد. شفیعی‌پور تاثیر لالایی‌هایی با مضامین رضوی را چنین شرح می‌دهد: «لالایی تلنگر است. تلنگر به کودک درون هر فرد که بدون هیچ توجهی رها و یله است. سرگردان در روزمره‌گی‌ها و حیران در تار و پود زمان. این کودک به دنبال مأمن می‌گردد. جایی که آرام و قرار بگیرد و دغدغه‌هایش را فراموش کند. بهترین مأمن و توسل به بهترین منبع انرژی معنوی در این لالایی‌ها، امام مهربانی‌هاست. نقطه‌ی اتکاء دل‌های رمیده‌ای که با نامش آرام می‌گیرند.»

شاید دهه کرامتی که متبرک شده به نام هشتمین نور امامت، بهترین فرصت باشد تا آثار درخشانی چون قطعاتی از آلبوم لالایی‌ها، رونمایی شود و جلوه‌ی معنوی‌ دوچندانی پیدا کند. عاشقان حضرت دوست بی‌قرارند برای هر آنچه به نام اوست.