كارگردان فيلم تحسين شده«پرواز بادبادك ها» در نشست نقد و بررسي فيلمش گفت: با همه تقدير و تحسين‌هايي كه در جشنواره‌ها و محافل مختلف سينمايي كسب كردم، امّا و زيارت حرم مطهر حضرت امام رضا(ع) و قاليچه اهدايي آستان قدس رضوي بهترين هديه فيلم‌ام بود.

به گزارش پايگاه اطلاع‌رساني آستان قدس رضوي نشست نقد و بررسي فيلم سينمايي«پرواز بادبادك‌ها» به كارگرداني«علي قوي تن»، در مجتمع فرهنگي هنري امام خميني(ره) مشهد مقدس وابسته به مؤسسه آفرينش‌هاي هنري آستان قدس رضوي برگزار شد. 

در اين نشست كه پس از پخش كامل فيلم با حضور عوامل توليد و عموم علاقه‌مندان صورت گرفت، كارگردان فيلم از سابقه فعاليت سينمايي‌اش گفت: سينما را از سال 1370 به طور حرفه‌اي شروع كردم و در اين سال‌ها فيلم‌هاي«عشق من شهر من»، «ضربه طوفان»، «توطئه»، «تنها»، «آدمك‌ها»، «سرود تولد» و «نسكافه داغ داغ»، ساخته‌ام كه جزء فيلم‌هاي تجاري و بازيگر محور قرار مي‌‌گيرد. امّا رفته رفته وارد سينماي سراسر انسانيت «كودك و نوجوان» شده و «سنجاقك‌هاي بركه سبز» را با همين رويه ساختم. 

«علي قوي تن» در رابطه با ايده و هدف سينمايي«پرواز بادبادك‌ها» گفت: اين فيلم را درباره كودكان و به بهانه كودكان، براي بزرگترها ساختم تا در اين قالب از «انسانيت»، «اخلاق»، «اميدواري» و «شرايط بهزيستي» بگويم و اينكه چطور بتوانيم كودكاني مفيد براي آينده پرورش دهيم.

اين كارگردان سينما در خصوص نحوه كار و توليد «پرواز بادبادك‌ها» افزود: «فيلمنامه اوليه‌اي كه در دست داشتيم فقط 10 صفحه داشت و داستان را با الهام از طبيعت روح‌انگيز روستايي كه در فيلم ديده مي‌‌شود، پردازش و تكميل كرديم. از طرف ديگر نيز كار با بچه‌ها اگر چه سخت بود، ولي زلالي نهاد و پاكي روان آن‌ها، انرژي خاصي به انسان مي‌‌بخشد كه بي‌نظير است. از اين روي من هم سعي داشتم تا با توجه به پيام انساني اخلاقي فيلم، آن را با فضايي آرام و ريتمي آهسته بسازم.

وي در مورد تقديرات و افتخارات«پرواز بادبادك‌ها» تصريح كرد: اين فيلم در جشنواره فيلم كودك و نوجوان اصفهان برگزيده شد و در جشنواره فجر هم حضور خواهد داشت. همچنين توسط بنياد بين‌المللي غدير نيز تقدير شد و اميدوارم در ساير جشنواره‌ها نيز مورد توجه قرار گيرد. 

قوي‌تن در ادامه اين نشست، وضعيت پشتيباني از فيلم‌هاي گونه«كودك و نوجوان» را نامطلوب خواند و اعلام كرد: جمعيت بالايي از جامعه ما را كودكان و نوجواناني تشكيل مي‌‌دهند كه آينده‌سازان اين سرزمين‌اند و بايد اقدامات فرهنگي هنري براي رشد فكري آنها صورت بگيرد كه فيلمسازي نيز از مؤثرترين اين اقدامات است. ولي در اين راستا نه فقط حمايتي شايسته و بايسته انجام نشده، بلكه حتّي از تلاش‌هايي هم كه توسط فيلمسازان دغدغه‌مند صورت مي‌‌گيرد، پشتيباني نمي‌شود. در حاليكه اكران و توزيع، كمترين حمايتي است كه مي‌‌توان از اين نوع آثار سينمايي داشت و اميدوارم نگاه‌هاي مسئولان به اين مقوله، جدي‌تر شود.