« ذوالفقار»
دست نسيم زلف تو را تا كنار بُرد
چشمان تو عيان شد و جان را زِ ياد بُرد
از زير تيغ ابروي تو كي توان گريخت
جولان نداده جان زِ تن ذوالفقار بُرد
مرغي كه در هواي خودش پَر كشيد باز
صيدي كه شد زِ سجده به دامت شكار بُرد
اشك ابوالبشر اثري در دعا نداشت
تا آن زمان كنار مليحت به كار بُرد
گهواره ات شفاي مَلك بود شاهدش
فوترُس كه در كنار تو تن يادگار بُرد
شاعر: محمد عبدالزهرا
|