« میلاد حضرت زهرا(س)»

شاعر افتاد روی پای شما
ایستاد و نوشت یا زهرا
از قلم ریخت قطره ای جوهر
تا رسیدم به واژۀ مادر
یاد آن لحظه های پیغمبر
که ندا آمد از سوی داور
ما تو را دختری عطا کردیم
سورۀ کوثری عطا کردیم
سوره ای با سه آیۀ شیرین
دختری از بهشت علیین
دختری را که یاورت باشد
دخترت نه! که مادرت باشد
مایۀ بهجت دلت باشد
خنده اش حل مشکلت باشد
آمده این بهشت زیبایی
تا در آید علی زِ تنهایی
آمده شاه بانوی محشر
جبل النور خانۀ حیدر
سرور بانوان اهل جنان
علت خلق عالم امکان
آمده تار و پود خلق عظیم
بندۀ ویژۀ خدای کریم
دست او می شود میان بشر
بوسه باران شخص پیغمبر
آمده آنکه حامل عشق است
روح حل المسایل عشق است
انبیا جملگی مسلمانش
جان عالم فدای سلمانش
پسرانش شرافت ثقلین
حسن مجتبی امام حسین
دامنش از خدا لبالب شد
پرورشگاه همچو زینب شد
بهر عالم وجودتان برکت
لحظه های سجودتان برکت
می بری دل زِ ذات سبحانی
آن زمان که نماز می خوانی
بانوی خانوادۀ توحید
سائلم آمدم، مکن نومید
تو که با یک نگه شفا بلدی
دست رد هم به سینه ای نزدی
درد من را دوا بده بانو
صدقه بر گدا بده بانو
مادری کن برای ما مادر
تو فقط لحظه ای به ما بنگر
شاعرت مثل ابر می بارد
شاعر این بار درد دل دارد
ایستاد و نوشت نام تو را
بعد افتاد و گفت یا زهرا