ذكر پابوس شما از لب باران مي ريخت
ابر هم زير قدمهاي شما جان مي ريخت

هر چه درد است به اميّد دوا آمده بود
از كفِ دست دعاي همه درمان مي ريخت

عطر در عطر در ايوان حرم مي پيچيد
بر سر دوش همه زُلف پريشان مي ريخت

نور در آينه هاي حَرَمت گُل مي كاشت
از نگاه در و ديوار گُلستان مي ريخت

روي انگشت همه شوق دعا پَر مي زد
از ضريح دِلتان آيه احسان مي ريخت

چشم در قاب مفاتيح تو را خط مي بُرد
روي اسليمي لب نام تو طوفان مي ريخت

بَس كه در كوچه ي ديدار غريب آمده بود
در شبستان حرم شام غريبان مي ريخت

روز بر قامت خورشيد فلك،شب در ماه
نور از چشمه خورشيد خراسان مي ريخت

شاعر: غلامرضا شكوهي