خسرو احتشامي هونه گانی متولد سال 1325 در هوندگان سميرم سفلي (هونجان) است.
وي در سال 1350 به قصد تحصيل عازم هندوستان شد. در سال 1353 به ايران بازگشت و تحصيلات خود را در دانشگاه اصفهان ادامه داد و در شهريور 1356 در رشته تاريخ فارغ‌التحصيل شد.
احتشامي از هفده سالگي با شعر انس گرفت و از 1345 براي خواندن اشعار خود در انجمنهاي ادبي اصفهان شركت مي‌جست. در سال 1346 نخستين سرودة وي در مجله روشنفكر تهران به چاپ رسيد. او از همان ايام با برخي از نشريات تهران مانند سپيد و سياه، همكاري خود را آغاز كرد. در سال 1378 يكي از آثار منظوم او به نام افسانة اصفهان آبي در اصفهان از سوي اداره كل ارشاد اسلامي بهترين اثر معرفي شد و جايزه‌اي به آن تعلق گرفت. اين كتاب مثنوي بلندي دربارة 120 تن از معاريف اصفهان است.
برخي از نوشته‌هاي او در زمينة نقد و بررسي اشعار صائب نظامي و خواجوي كرماني و همچنين شناخت و بررسي هنرهاي اسلامي ـ ايراني است.
احتشامي مقالات فراواني نيز در زمينه‌هاي مختلف ادبي، در نشريات بنياد، آينده، هستي، كلك، بخارا، گلچرخ و فصلنامة اصفهان به چاپ رسانده است.
از آثارمنتشرشده وی می توان به  از مضراب تا محراب/ افسانه اصفهان آبي/ امشب صداي تيشه/ باغهاي چوبي/ در كوچه باغ زلف و...اشاره کرد.
خسرو احتشامی هونه گانی سابقه همکاری با موسسه آفرینش های هنری آستان قدس رضوی در زمینه شرکت در شب شعر "نغمه بهار" و همچنین نگارش مقدمه کتاب" 88 شعر رضوی " را دارد.