محمد علی بهمنی متولد سال ۱۳۲۱ در دزفول است.
وي دوران کودکي و نوجواني را در تهران، کرج و بندرعباس گذراند و پس از تحصيلات مقدماتي از زمان کودکي در چاپخانه هاي تهران به کار پرداخت.
نخستین شعراو زمانی که  تنها ۹ سال داشت، در مجله روشنفکر به چاپ رسيد.
بهمني از سال 1345 همكاري خود را با راديو آغاز كرد و پس از آن به شغل آزاد روی آورد.
او از سال 1353 ساکن بندرعباس شد و پس از پيروزی انقلاب، به تهران آمد و مجدداً به سال 1363 به بندرعباس عزيمت کرد و در حال حاضر نيز، ساکن همانجاست.
محمدعلي بهمنی مسؤول چاپخانه دنيای چاپ بندرعباس و مدير انتشارات «چيچيکا» در آن شهرستان است.
وي در قالبهاي مختلف از کلاسيک، نيمايي و سپيد به سرودن پرداخته است، اما وجه غالب شعرهاي او، غزل بوده و بسیاری بر این عقیده اند که غزلهای او وامدار سبک و سیاق نیماست.
محمدعلی بهمنی در سال ۱۳۷۸ موفق به دریافت تندیس خورشید مهر به عنوان برترین غزلسرای ایران گردید.
از آثار این شاعر می توان به عامیانه‌ها/ گیسو، کلاه، کفتر/ گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود/ شاعر شنیدنی است/ نیستان/ این خانه واژه‌های نسوزی دارد/ من زنده ام هنوز و غزل فکر می کنم و... اشاره کرد.
محمد علی بهمنی سابقه همکاری با موسسه آفرینش های هنری آستان قدس رضوی در زمینه حضور در شب شعر"ملکوت هشتم" ویژه میلاد با سعادت امام رضا علیه السلام را دارد.