توسط مؤسسه آفرینش‌های هنری آستان قدس رضوی، نشست تخصصی «جهان داستان، جهان اغراق»، عصر شانزدهم مهر در نگارخانه رضوان، برگزار شد.

در این برنامه داوود امیریان، نویسنده صاحب نام حوزه ادبیات داستانی در جمع اعضای انجمن "عصر داستان"، به بررسی نقش و جایگاه «اغراق»،به عنوان یکی از عناصر کلیدی و مؤثر در آفرینش جهان داستان پرداخت و بر لزوم خلق شخصیت‌های باورپذیر و ماندگار در داستان‌نویسی،تأکید کرد.

 وی ،عنوان کرد: در دوره‌ای که گاهی دچار افراط و مبالغه در روایت‌ها شده‌ایم، بازگشت به اصول پایه‌ای داستان‌نویسی و پرداخت شخصیت‌های عمیق،کلید ارتباط با مخاطب است.

امیریان، افزود: شخصیت‌هایی که در ذهن مخاطب می‌مانند، نه محصول توصیفات اغراق‌آمیز، که حاصل رفتارها، دیالوگ‌ها و کنش‌های منطقی در بستر داستان، هستند.

‌

لزوم داشتن نقشه راه برای خلق اثری ماندگار

‌ وی، ادامه داد: نویسنده برای خلق اثر ماندگار باید نقشه راه داشته باشد، هرچند ممکن است در حین نوشتن، مسیر و پایان داستان تغییر کند.

ایده اولیه هری پاتر مانند هر اثر بزرگ دیگری، با یک "فکر" و "طرح اولیه" در ذهن جی.کی. رولینگ آغاز شد.موفقیت این مجموعه عظیم، نتیجه طرح‌ریزی دقیق، پیوند دادن عناصر داستان از ابتدا و خلق یک جهان منسجم و باورپذیر است.

امیریان، افرود: شاهکارهای ادبی مانند "جنگ و صلح"، "شاهنامه"یا "هری پاتر" معمولاً حاوی تضادها و عناصر متضاد و جهان‌شمول مانند عشق و نفرت، جنگ و صلح، و خیر و شر، هستند.

وی در ادامه، به بیان ویژگی‌های داستان موفق برای نوجوانان پرداخت و افزود: داستان‌های موفق نوجوان معمولاً حادثه‌محور، پرهیجان و مملو از ماجرا هستند.

قهرمان داستان لزوماً نباید کامل و مهربان باشد.شخصیت‌پردازی باید واقعی و چندبعدی باشد تا نوجوان بتواند با شخصیت، ارتباط برقرار کند.

نویسنده مطرح حوزه ادبیات پایداری، در ادامه، تصریح کرد: نویسنده نباید مخاطب نوجوان را دست کم بگیرد، چرا که نوجوانان طیف گسترده‌ای از شخصیت‌ها (از زورگو تا معصوم) را، درک می‌کنند.

‌

استفاده از منابع کهن برای خلق داستان

‌ نویسنده نام‌آشنای ادبیات دفاع مقدس و نوجوان،در بخشی از سخنانش با تأکید بر اهمیت استفاده از منابع کهن، اظهار کرد: نویسندگان می‌توانند از گنجینه غنی اسطوره‌ها، افسانه‌ها و داستان‌های کهن ما، از شاهنامه فردوسی تا قصه‌های امیرارسلان و حتی روایت‌های مذهبی و جنگی، الهام بگیرند.

این کار به هیچ وجه "سرقت ادبی" محسوب نمی‌شود، بلکه یک "الهام‌گیری و بازآفرینی" هوشمندانه است، به شرطی که نویسنده برای اثر خود طرح و ایده مستقل و نوینی،داشته باشد.

وی، افزود: حتی برای شخصیت‌های بزرگ تاریخی و مذهبی نیز می‌توان با رعایت کامل احترام و در چهارچوبی مشخص، داستان‌های حاشیه‌ای و ماجراجویانه خلق کرد که این شخصیت‌ها را در بستر روایی جدیدی،به نسل جوان،معرفی کند.

‌

ضرورت واقع‌گرایی، به ویژه در ادبیات دفاع مقدس

‌این نویسنده در ادامه، با اشاره به ضرورت واقع‌گرایی، به ویژه در ادبیات دفاع مقدس، گفت: برای یک داستان باورپذیر، شخصیت‌های آن باید مانند انسانهای واقعی باشند که علاوه بر  ضعف‌ها و کاستی‌ها ویژگی‌های منحصر به فرد خود را دارند.

ما در جبهه با رزمنده‌ای روبه رو بودیم که ممکن بود بترسد، با رزمنده‌ای که عادات عجیبی داشت، یا حتی با افرادی که دچار لغزش می‌شدند.

نمایش این ابعاد انسانی است که به اثر عمق و حقیقت می‌بخشد و آن را از حالت کلیشه‌ای و تصنعی، خارج می‌کند.

هنر نویسنده در این است که بدون توهین، شخصیت‌های واقعی و چندبعدی، خلق کند.

امیریان با اشاره به تمایز مهم بین مبالغه ادبی و اغراق ناپسند، افزود: در داستان‌پردازی، "مبالغه ادبی" و "تمثیل" کاملاً پذیرفته شده است.

وجود اژدها در یک جهان فانتزی یا قدرت‌های یک ابرقهرمان، زمانی قابل قبول است که "زمینه‌چینی" و "قواعد درونی جهان داستان" آن را توجیه کند، آنچه ناپسند و مخرب باورپذیری اثر است، "اغراق بی‌اساس" در توصیف شخصیت‌ها یا وقایع است.