نویسنده رمان «غمسوزی(اثر برگزیده شانزدهمین دوره جایزه ادبی جلال آل احمد)» در پنجاه و ششمین جلسه انجمن «عصر داستان» مؤسسه آفرینشهای هنری آستان قدس رضوی بر نقش اثرگذار شرکت در جلسات و حلقههای ادبی در افزایش سرعت رشد نویسندگی داستاننویسان تأکید کرد.
باعظم عظیمی در این جلسه که بعدازظهر چهارشنبه شانزدهم اسفندماه با حضور جمعی از علاقهمندان بهویژه نویسندگان مشهدی و داستاننویسان جوان در مکتب هنر رضوان برگزار شد، اظهار کرد: از نوجوانی به داستاننویسی علاقه داشتم و از سال 1389 با فعالیت در انجمن ادبی دفتر تبلیغات اسلامی خراسان رضوی و دبیری آن به صورت جدی به این حوزه وارد شدم.
وی ادامه داد: مجموعه داستان کوتاه «همه چیز مثل اول است»، اولین اثرم بود که به چاپ رسید. انتشار دو زندگینامه و همچنین چندین مجموعه داستان به همراه سایرح نویسندگان، از دیگر آثارم به شمار میآید.
عظیمی با اشاره به اینکه رمان غمسوزی در مدرسه رمان شهرستان ادب به بار نشست، بیان کرد: این اثر ابتدا یک داستان کوتاه بود که آن را حدود سال 1395 نوشته بودم و به عنوان طرح برای فراخوان این مدرسه رمان فرستادم و مورد قبول آنها نیز قرار گرفت.
وی افزود: پیرنگ و مسائل شخصیتهای رمان نیز به تدریج در ذهنم شکل گرفته بود و دو فصل اول رمان را هم نوشته بودم که طبق درخواست برای مدرسه شهرستان ادب ارسال کردم و فرآیند نگارش اثر را با راهنماییهای استادم محمد حسن شهسواری ادامه دادم. بدین ترتیب نوشتن رمان غمسوزی نزدیک به سه سال به طول انجامید.
این نویسنده مشهدی در خصوص انتخاب راوی اثر گفت: با توجه به موضوع داستان با وجود دغدغه بسیار مجبور شدم راوی رمان را مرد انتخاب کنم. بیشک اینکه نویسندگان باید در آثار خود راوی همجنس داشته باشند، یک قانون نیست. در هر حال من کار خودم را انجام دادم به خصوص که با داستاننویسی آسان برخورد میکنم و وسواس خاصی ندارم.
داستاننویسی، یک شیوه کشف است
عظیمی افزود: موضوع رمان نیز درباره رنج است، در واقع سعی کردم که نشان دهم رنجها عامل حرکت هستند. البته قرار نبود پیامی بدهم، چراکه داستاننویسی یک شیوه کشف است و دانستههای من نویسنده هم در زمان نگارش اثر محک میخورد. به عبارتی در حین نوشتن اثر تلاش کردم تا معنی برای رنج بدست آورم و فکر میکنم تا حدی موفق بودم.
وی تصریح کرد: بنای این رمان، شخصیت محور و براساس کشف شخصیتها بود و قرار نبود حول محور حادثه و غافلگیری روایت شود. البته از نظر پرداخت حادثه و پیرنگ تلاش خودم را کردم. همچنین اگرچه تعمدی بر پیاده کردن الگوی سفر قهرمان در اثر نداشتم، اما فکر میکنم مراحل این سفر در کتاب رعایت شده است.
همچنین نویسنده رمان غمسوزی در پاسخ به پرسشهای تنی چند از حاضران به نکاتی درباره شخصیتپردازی و پایانبندی این رمان اشاره کرد.
لزوم توجه نویسندگان به مسائل انسان
در ادامه عظیمی با اشاره به اینکه برای داستاننویسی فقط یادگیری تکنیکها کافی نیست بلکه مسئله انسان و زندگی نیز باید دغدغه نویسنده باشد، گفت: داستاننویسان جوان در مسیر یادگیری خود میتوانند با مطالعه آثار نویسندگان برجسته جهان که برخی از نویسندگان کشورمان نیز فهرست آنها را در بستر مجازی منتشر کردند، سیر مطالعاتی خوبی برای خود داشته باشند.
خوانش بخشی از رمان غمسوزی توسط این نویسنده مشهدی، از دیگر بخشهای برگزاری پنجاه و ششمین جلسه انجمن عصر داستان مؤسسه آفرینشهای هنری آستان قدس رضوی بود.
همچنین تعدادی از اعضای انجمن عصر داستان در ابتدای جلسه به ارائه نقد و بررسیهای خود درباره رمان پرداختند و به موضوعاتی همچون پرداختن به یک روایت غیرکلیشهای از یک خانواده مذهبی در اثر، قلم روان نویسنده و فصلبندی خوب کتاب، شجاعت نویسنده در انتخاب شخصیت اصلی و زاویه دید اثر و لزوم استفاده بیشتر از ویژگیهای اقلیمی در رمان، اشاره کردند.
مخاطبشناسی خوب نویسنده، کشدار بودن داستان، آشناییزدایی درباره ارتباط میان مادرخوانده و فرزند خوانده در اثر، هوشمندی نویسنده در انتخاب روایت غیرخطی رمان، بومیسازی تکنیکهای ادبیات غرب با فرهنگ ایرانی- اسلامی در کتاب و...، از دیگر نکاتی بود که توسط اعضای این انجمن در جلسه عنوان شد.