صادق کرمیار، نویسنده و کارگردان سینما، از تکنیک و داشتن دغدغه به عنوان دو وجه مهم برای نویسنده شدن یاد کرد.
صادق کرمیار عصر روز گذشته در بیست و هشتمین جلسه از سلسله جلسات «عصر داستان» با محوریت نقد و بررسی برترین داستان‌های ایران و جهان گفت: در مسیر زندگی برخی افراد اتفاق‌هایی قرار می‌گیرند که فرد به سمت نویسندگی می‌رود برای من هم نویسندگی این‌گونه آغاز شد، صحنه‌های جنگ و جبهه هم به علاقه‌ام به نویسندگی کمک شایانی کرد و باعث شد موضوعات بسیاری برای نوشتن داشته باشم.
نویسنده رمان نامیرا اظهار کرد: آن تصاویر و حوادثی که دیدم فقط در قالب داستان تاثیر ماندگار دارند و برای نسل‌های دیگر می‌مانند زیرا هم تاثیر منطقی و هم عاطفی می‌گذارند.
کرمیار نویسنده شدن را دارای دو وجه دانست و بیان کرد: در ابتدا فرد باید دغدغه داشته باشد و دردهای جامعه را ببیند، وجه دوم تکنیک است که علاقه‌مندان باید آموزش ببینند و تمرین کنند. تنها راه نویسنده شدن نوشتن، تمرین و پاره کردن است.
کارگردان فیلم کرانه‌های کبود با بیان اینکه افراد نباید از اینکه شبیه نویسنده‌های دیگر بنویسند بترسند، گفت: هنر و نوشتن اساس‌ش روی تقلید بنا شده است از این رو تقلید از نویسنده‌های قدرتمند در مسیر نویسنده شدن لازم است.
کرمیار بیان کرد: وقتی رمانی را شروع می‌کنم در ابتدا از تحقیقاتش یادداشت‌برداری می‌کنم و سه برابر رمان یادداشت جمع می‌کنم و از بینشان انتخاب می‌کنم. اما درباره ویژگی شخصیت‌ها نمی‌نویسم تا محدود نشوند و به همین دلیل است که تعداد بالای شخصیت‌ها اذیتم نمی‌کند همچنین اینکه در پروسه نوشتن هرگاه به شخصیتی می‌رسم در ابتدا برای شناخت شخصیت او‌خوب تلاش می‌کنم.
وی اظهار کرد: در دنیای نویسندگی که همه چیز در اختیار او است. نویسنده یک کاغذ سفید و خودکار دارد و خودش همه چیز را خلق می‌کند. اما در کارگردانی عوامل مختلفی کنار هم هستند از این رو در سینما نمی‌توان به تمام آنچه می‌خواهید برسید.
این نویسنده و کارگردان گفت: برای مثال در فیلم زیارت برای گرفتن یک سکانس در حرم مشکلات زیادی داشتیم ولی در نویسندگی همه چیز دست نویسنده است.
کرمیار در پاسخ به اینکه «در نوشتن مخاطب چقدر مهم است؟» گفت: اینکه دل نویسنده در دل جامعه باشد و تمام اقشار را درک کند بسیار حائز اهمیت است نویسنده باید با جامعه ارتباط بگیرد.
این نویسنده در خصوص ایده کتاب نامیرا گفت: نامیرا یعنی جاودانه و ماندگار در واقع جاودانگی به حضرت اباعبدلله (ع)باز می‌گردد که شخصیت‌شان نامیرا و جاودانه است.
صادق کرمیار تصریح کرد: کسی که در مورد معنویت و دین می‌‌نویسد خود باید در درون خود این معنویت را داشته باشد بنابراین نگاه نویسنده به هستی بسیار مهم است نکته دوم که نویسنده‌های جوان باید به آن خیلی توجه کنند این است که ما دو شکل کار دینی داریم یک اثری با نگاه تبلیغی، باید بدانید که کار نویسنده تبلیغ نیست، ما گاهی به یک موضوع دینی، نگاه تبیینی داریم وقتی نگاه این باشد شخصیت‌ها شکل تبلیغی صحبت نمی‌کنند |