به گزارش روابط عمومی موسسه آفرینشهای هنری، میلاد عرفان‌پور در کارگاه «شاعر آن‌گونه که دلخواه خداست» که بعد از ظهر روز گذشته به همت مؤسسه آفرینش‌های هنری آستان قدس رضوی با حضور جمعی از شاعران مشهدی در مکتب هنر رضوان برگزار شد، ابراز کرد: شاعران خوب کشور، افرادی بودند که در موضوعات مختلف شعر می‌سرودند.
وی افزود: از حدود ده یا پانزده سال پیش، برخی شاعران کشور وارد حوزه‌های تخصصی و موضوعی شدند و خود را در یک موضوع مانند شعر عاشقانه محدود کردند.
این شاعر ادامه داد: از آنجایی که انسان موجودی چند بُعدی است، شاعران با محدود کردن موضوع شعری خود، سایر ابعاد وجودی‌شان را نیز سرکوب می‌کنند. همچنین این امر صدق شعر آنان را پایین می‌آورد.
عرفان‌پور بیان کرد: شاعر باید شاعر زندگی باشد و در موضوعات مختلف اجتماعی، مدح و مرثیه، عاشقانه و... شعر بسراید تا بتواند الگویی خوب برای شاعران دیگر نیز باشد.
وی مدح و رثای اهل بیت(ع) را با برکت‌ترین موضوع سرایش شعر دانست و اضافه کرد: شاعر مطلوب، شاعری است که اگر در یک حوزه تخصصی هم فعالیت می‌کند، اما به طور مثال حداقل 30 درصد آثار خود را به موضوعات شعری دیگر اختصاص دهد.
این شاعر گفت: همچنین شاعری که خودش را به یک قالب شعری محدود کند همچون سربازی است که تنها یک نوع سلاح در میدان جنگ با خود به همراه دارد و این امر می‌تواند توانمندی او را محدود کند.

نقش روح شعر در ماندگاری آن
همچنین عرفان‌پوردر این کارگاه پرسش‌هایی را با محوریت «راز ماندگاری یک شعر در تاریخ چیست؟»، «در لحظه تولد یک شعر چگونه می‌توان پیش‌بینی کرد که آن شعر موفق خواهد بود؟» و... مطرح کرد.
وی در ادامه از شعر به عنوان موجودی زنده نام برد و گفت: شعر دارای روح است و شاعر در زمان سرایش آن گویی روح خود را به شعر منتقل می‌کند. از این رو هر چه شعر باکیفیت‌تر باشد، آیینگی بهتری از روح شاعر می‌کند.
این شاعر با دسته‌بندی اشعار در چهار دسته بیان کرد: شعرهایی که هم‌زمان روح متعالی و همچنین صورت و ساختار کامل دارند، شعرهای ماندگاری به شمار می‌روند. نمونه‌های آن را در شعرهای شاعران بزرگ کشور می‌توان دید.
وی با تأکید بر اینکه شعرهای فاقد صورت و لفظ درست و همچنین روح اثرگذار، ماندگاری ندارند، افزود: در دسته سوم شعرهایی که از نظر ساختار و ظاهر قوی هستند، اما عمق معنا و روح و بطن خوبی ندارند، قرار می‌گیرد. این شعرها نیز به دلیل فقدان روح به ماندگاری نرسیدند.
عرفان‌پور ادامه داد: دسته چهارم نیز به شعرهایی اختصاص دارد که روح متعالی دارند، اما وضعیت صورت و ساختار آن‌ها کامل نیست. بسیاری از این شعرها در ذهن مردم باقی مانده است، البته ماندگاری آن‌ها به حد شعرهای شاعرانی مانند حافظ نمی‌رسد.
این شاعر جوان در پاسخ به این پرسش که چطور روح یک شعر، متعالی و تقویت می‌شود، گفت: زمانی که سرایش شعر در شاعر اثر بگذارد و او احساس سلوک کند، شعرش می‌تواند بر مخاطب نیز اثر بگذارد.
وی با اشاره به آیات پایانی سوره شعراء ابراز کرد: این آیات مفهوم عمیقی در حوزه شعر دارند، اما آن‌طور که باید به آن‌ها پرداخته نشده است.
عرفان‌پور افزود: این آیات نشان‌دهنده اهمیت هنر کلامی و شعر نسبت به سایر هنرها است، چرا که به آن‌ها در قرآن اشاره‌ای نشده است.
وی تصریح کرد: در آیات این سوره ابتدا از شاعران به عنوان رهبر گمراهان نام برده می‌شود، اما در ادامه به چهار صفت اشاره می‌شود که شاعران باید آن‌ها را در وجود خود تقویت کنند.
این شاعر با توجه به آیات سوره شعراء گفت: اگر شاعر باایمان، اهل عمل صالح، ذکر فراوان و مداوم خداوند و همچنین مقابله با ظلم باشد، جز در مسیر خداوند شعر نمی‌سراید.
در پایان نشست نیز عرفان‌پور به سؤالات حاضران جلسه در محورهایی مانند تفاوت روح و عاطفه شعر، وجه تمایز شهرت و ماندگاری شاعر، بهره‌گیری از دو جنبه تجلیل و تحلیل در شعرهایی با محوریت اهل بیت(ع) و… پاسخ داد و سپس چند رباعی خواند.